علی علیه السلام را در کودکی با فقر مالی که بر خانواده ابیطالب حاکم شد.
پیامبر او را به خانه خود برد و در دامن خود بزرگ کرد.
نوشته اند:
در کودکی با هریک از همسالان خود که کشتی می‌گرفت آنها را بر زمین می‌کوبید،
پیاده چنان سریع می‌دوید که درحال دویدن به اسبان تندرو می‌رسید و بر آنها سوار می‌شد. [1] .
و خود در نهج‌البلاغه فرمود:
أَنَا وَضَعْتُ فِی الصِّغَرِ بِکَلاکِلِ الْعَرَبِ وَ کَسَرْتُ نَواجِمَ قُرُونِ رَبیعَةٍ وَ مُضَرَ
«من در کودکی، بزرگان و شجاعان عرب را بخاک افکندم و شاخه‌های بلند درخت قبیله ربیعه و مضر را دَر هم شکستم.» [2] .