در دوران زعامت مولای متّقیان علی علیه السلام گروهی از یهودیان لجوج و کینه توز به حضور آن حضرت رسیده و به بحث و مناظره پرداختند.
و امام علی علیه السلام در تمام زمینه‌ها آنان را مجاب و محکوم کرد،
لکن با تمام عناد و پُرروئی زیر بار احتجاجات و دلائل محکم آن حضرت نمی‌رفتند!
حضرت فرمود:
«ای قوم یهود دست از لجاجت بردارید و دلائل و معجزات روشن و مستدلّ ما را بپذیرید.»
چون آنان زیر بار نرفتند، حضرت خطاب به شتران و مرکب‌های آنان فرمود:
«ای شترها! در مورد نبوّت پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم و وصایت من شهادت دهید!»
ناگهان دیدند که شتران یهود به سخن آمده و گفتند:
صَدَقْتَ صَدَقْتَ یا وَصِی محَمَّدٍ وَ کَذِبَ هؤلاءِ الْیهُودُ
«ای وصی پیامبر تو راست می‌گوئی و این یهودیان لجوج دروغ می‌گویند.»
سپس علی علیه السلام خطاب کرد به لباس‌های آنان که پوشیده بودند و فرمود:
«شما نیز شهادت دهید تا اینان معجزات ما را ببینند.»
لباس‌های آنان به سخن آمده و چنین شهادت دادند:
صَدَقْتَ یا علی علیه السلام! نَشْهَدُ اَنَّ محمّداً صلی الله علیه وآله وسلم رسولُ اللَّهِ حَقّاً وَ اَنَّکَ یا عَلَی وَصِیهُ حَقّاً
«حق با تو است یا علی علیه السلام! و تو راست می‌گوئی و ما شهادت میدهیم که محمّد صلی الله علیه وآله وسلم پیامبر خدا و تو وصی بر حقّ او هستی.» [1] .