اصبغ بن نباته از یاران باوفای حضرت علی علیه‌السلام است، او می‌گوید: امیرالمؤ منین در زمین نجف نشسته بود که به اطرافیان خود فرمود:
چه کسی آنچه من می‌بینم می‌بیند؟ مردم گفتند، ای چشم بینای خدا در میان بندگان خدا چه می‌بینی؟ فرمود:
شتری را می‌بینم که جنازه‌ای را می‌آورد و دو مرد که یکی از عقب و دیگری از جلو آن حیوان را حرکت می‌دهند و بعد از سه روز به نزد شما خواهند آمد!
بعد از سه روز همچنانکه حضرت خبر داده بود وارد شدند و پس از تحیت حضرت فرمود: شما کیستید؟ از کجا می‌آئید و این جنازه کیست؟ و برای چه آمده‌اید؟
گفتند: ما اهل یمن هستیم، و این جنازه پدر ماست، هنگام مرگ وصیت کرد که پس از غسل و کفن و نماز، مرا بر شترم بگذارید و در عراق در نیزار کوفه (نجف) به خاک بسپارید.
حضرت فرمود: آیا از او پرسیدید چرا؟ گفتند: آری، جواب داد: چون در آن مکان مردی به خاک سپرده می‌شود که اگر روز قیامت برای تمام اهل محشر شفاعت کند پذیرفته خواهد شد!
در این هنگام حضرت علی علیه‌السلام از جا برخواست و فرمود: راست گفت، به خدا قسم که منم آن مرد. [1] .