اسماء اشاره عبارتند از پنج لفظ براى شش معنا باين شرح.

1- ذا براى اشاره بمفرد مذكّر.

2- ذان و ذين براى اشاره به تثنيه مذكّر.

3- تا و تى و ذى و ته و تهى و ذهى براى اشاره بمفرد مؤنّث.

4- تان و تين براى اشاره به تثنيه مؤنّث.

5- اولاء (با مدّ و قصر آخر) براى اشاره بجمع مذكّر و مؤنّث.

تنبيه‌

مخفى نماند كه لفظ « ذا » براى اشاره به نزديك بوده و براى اشاره به متوسط كلمه « ذاك » را بكار برده و براى اشاره به دور از « ذلك » استفاده مينمايند.

تبصره‌

مجموع الفاظ اسم اشاره كه با كاف خطاب استعمال ميشوند سى و شش بوده كه يازده تاى آن مكرّر است و پس از حذف آنها باقيمانده بيست و پنج لفظ ميشود و چنانچه در كتاب افاضه ذكر نموده‌ايم اين الفاظ بشرح زير مى‌باشند:

اسم اشاره‌

ذاكّ: نشان دادن يك مذكّر به مخاطبى كه مذكّر است.

ذاكما: نشان دادن يك مذكّر به مخاطبى كه دو مذكّر مى‌باشند.

ذاكم: نشان دادن يك مذكّر به مخاطبى كه گروه مردان مى‌باشند.

ذاك: نشان دادن يك مذكّر به مخاطبى كه مؤنّث مى‌باشند.

ذاكما: نشان دادن يك مذكّر به مخاطبى كه دو مؤنّث مى‌باشند.

ذاكنّ: نشان دادن يك مذكّر به مخاطبى كه گروه زنان مى‌باشند.

ذانكّ: نشان دادن دو مرد به مخاطبى كه مذكّر است.