« احر نجمت الابل» كه مصدرش از اين باب احرنجام مى‌شود.

12- افعيلال: مصدر است براى فعل رباعى كه بآن دو حرف زياد شده باشد مانند:

« اطمئنّ زيد» كه مصدرش از اين باب اطمينان مى‌شود و در اصل طمأن بوده است.

مؤلف گويد:

آنچه تا باينجا بيان داشتيم مربوط بقواعد كلمات با قطع نظر از وقوعشان در جمله بوده كه در وقت تجزيه الفاظ بايد بآنها توجّه باشد و پيش از آنكه به قواعد كلمات واقع در جمله كه در هنگام تركيب بايد در نظر داشت بپردازيم براى نمونه و آزمايش به تجزيه كلمات مفرده يك حديث شريف از حضرت مولانا امير المؤمنين عليه الصّلوة و السّلام مى‌پردازيم.