حذف ميشود قاعده اينستكه در مصغّر اينگونه از اسماء همان حروف را بايد حذف كرد.

مثلا در جمع منتهى الجموع « سفرجل » مى‌گوئيم: سفاريج و در تصغيرش نيز مى‌گوئيم:

سفيرج.

چنانچه ملاحظه ميشود براى ساختن جمع « لام » را حذف كرده‌ايم كه در تصغيرش نيز همين حرف حذف شده است.

2- قاعده اينستكه ياء تصغيرش وقتى باسمى ملحق شد اگر اسم مذكور داراى علامت تأنيث باشد حرف قبل از ياء را بايد مفتوح نمود مانند:

فطيمه و حبيلى و حميراء.

و برخى كه قبل از الف « افعال » واقع شده يا بيش از الف سكران و اسمى كه ملحق بان است قرار گرفته واجب الفتح مى‌باشد مانند:

اجيمال و سكيران و عثيمان.

3- در كلماتيكه الف ممدوده و تاء تأنيث منفصل از كلمه بحساب آيند در وقت تصغير نبايد حذف شوند اگر چه در جمع مكسّر حذف مى‌گردند مانند:

قريفصاء و سفيرجة.

4- در اسمائيكه مركّب اضافى يا مزجى هستند چون جزء دوّمشان منفصل از جزء اوّل بحساب مى‌ايند لاجرم در وقت تصغير حذف نميشوند لذا در تصغير « امرئ القيس» و « بعلبك » مى‌گوئيم: اميرى القيس و بعيلبيك.

5- كلماتيكه داراى الف و نون زائده هستند چون ايندو حرف منفصل از آنها محسوب ميشوند لاجرم در وقت تصغير نبايد حذف شوند فلذا در تصغير « زعفران! مى‌گوئيم: زعيفران.

6- اسماء مقصورى كه زائد بر چهار حرف باشند و قبل از الف مقصوره حرف مدّى قرار نگرفته باشد در وقت تصغير بايد الف مقصوره آنها را حذف كرد مانند:

« قرقرى » كه مى‌شود: قريقر.

و در صورتيكه قبل از الف مقصوره حرف مدّ باشد در تصغير آن مخيّر هستيم بين‌