ترجمه: حادث اسمى كه از مصطلحات من بوده يعنى از امورى است كه من آنرا

بعنوان اصطلاح براى خود اختيار كرده‌ام اينستكه رسم و اسم جديد و حادثى باشد

محوشوند.

كلمه « جا » در متن بخاطر ضرورت شعرى با الف مقصوره بايد قرائت‌

شود. و لفظ « حديث » يعنى جديد و وجه جديد بودن آن اينستكه:

زمانيكه حقتعالى وجود داشت با آن هيچ چ يزى نبود نه اسمى بود و نه‌

رسمى و نه صفتى و نه تعيّنى پ س اسماء و رسوم از مرتبه احديّت حادث شده و

بخود وجود گ رفتند.

و همانطوريكه هر اسم و رسمى حديث بوده يعنى قبلا كون و تحقّق‌

نداشته بايد بگوئيم پ س از تحقّق يافتن نيز مطموس و منمحى و زائل مى‌شود چ ه‌

آنكه تمام بسوى ملك ديّان و ربّ الارباب مى‌گردند پ س غير از ذات احديّت هيچ‌

موجود ديگرى و لو از قبيل اسماء و صفات باشد وجود ندارد چ نان چ ه سيّد الاولياء

وجود مقدّس مولانا امير المؤمنين على عليه الصّلود و السّلام فرمودند:

كمال اخلاص آنستكه صفات را از حضرت ربّ العزّة نفى و سلب كنى.

و اين اصطلاح (حادث اسمى) را من از كلام الهى اقتباس كرده‌ام كه‌

فرموده: ان هى الّا اسماء سمّيتموها انتم و آبائكم ما انزل اللّه بها من سلطان.

و از كلام مولانا امير المؤمنين عليه الصّلوة و السّلام است كه فرمودند:

توحيد حقتعالى آنستكه آن جناب را از خلقش متميّز و متشخّص نمائى.

و حكم تميز و تشخيص آنستكه بمناط بينونت صفت بوده نه بينونت عزلى‌

چ نان چ ه در بيت بعدى آورده‌ام:

شرح فارسى:

توضيح‌

حادث اسمى و اصطلاح مرحوم مصنّف (ره)

در نوشته‌جات مرحوم مصنّف اين كلمه « حادث اسمى» بسيار ديده‌