احكام آب‌[1]

آب حدث‌ [2] و خبث‌ [3] را تطهير و برطرف مى‌كند.

و در صورت تغير [4] يافتن به نجاست‌ [5] متنجّس مى‌شود.

و بفرض جارى‌ [6] بودن اگر تغيّر زائل‌ [7] شده يا با كرّ ملاقات‌ [8] نمايد پاك مى‌گردد.

[1] مقصود از « آب » در اينجا جنس و حقيقت آب است بدون نظر داشتن به قسم خاصّى از آن كه مطلق است يا مضاف، كرّ است يا قليل، آب باران بوده يا جارياست و يا چاه مى‌باشد.

[2] حدث عبارت است از اثرى كه در شخص بواسطه اسباب وضوء و غسل (همچون ادرار، تغوّط، خروج باد، خروج منى، غلبه پيدا كردن خواب بر چشم و گوش) پيدا مى‌شود.

[3] خبث آلوده‌گى و نجاست مى‌باشد.

[4] منظور از تغيّر يافتن آن است كه آب رنگ يا بو و يا طعمش متغيّر شود.

[5] مقصود از نجاست اعيان نجس است كه ده تا مى‌باشند باين ترتيب:

ادرار، سرگين، منى، خون، شراب، آب جو، سگ، خوك، كافر، مردار.

[6] آب جارى آن است كه از زير زمين جوشيده و روى آن روان گردد نظير آب نهرها و رودخانه‌ها.

[7] مقصود از « زائل شدن تغيّر» آن است رنگ و بو و طعم آب كه عوض شده و بواسطه نجاست دگرگون گرديده خود به خود يا بواسطه داروئى برطرف شود.

[8] مراد از « ملاقات آب متنجس با كرّ» آن است كه آب تغيّر يافته را داخل آب كرّ ريخته يا آب كرّ را به آن وصل نمايند تا دگرگونى آب برطرف گردد.