اگر منشاء خلل عمد باشد نماز باطل است زيرا يا اخلال بشرط واقع شده،
و يا به جزء و هركدام كه باشد موجب بطلان نماز بوده اگر چه جهل به مسئله سبب آن
شده باشد.
مگر در مورد جهر و اخفات كه اخلال بهريك در صورتيكه منشاء آن جهل
بوده موجب بطلان نماز نمىباشد [1] و اگر منشاء خلل سهو
باشد تنها آنچه را كه پيشتر گفتيم اخلال به آنها نماز را باطل مىكند و آنها عبارت
بودند از اركان پنجگانه نماز.
اگر منشاء خلل شك باشد از دو حال خارج نيست:
الف: آنكه شك بعد از گذشتن از محل مشكوك حادث شده باشد.
ب: آنكه در مورد و محل مشكوك شك حادث شده باشد
در صورت اوّل شخص موظّف است كه به شك التفات و توجّهى نكند
و در فرض دوم مكلّف است كه مشكوك را اتيان كند.
[1] در مورد قصر و اتمام نيز اگر اخلال ناشى
از جهل باشد موجب بطلان نماز نيست