در صحّت نماز شرط است كه نمازگزار مسلمان باشد، بنابراين هيچ عبادتى
(چه نماز و چه غير نماز) از هيچ كافرى (اگر چه مرتد ملّى يا فطرى باشد) صحيح نبوده
اگر چه بر او واجب مىباشد.
دوّم: تمييز و تشخيص.
در صحّت نماز شرط است كه نمازگزار داراى قوه تمييز و تشخيص باشد،
بنابراين نماز سه گروه صحيح نيست.
الف: ديوانه
ب: مغمى عليه (بيهوش).
ج: كودكى كه افعال نماز را از هم تمييز و تشخيص نمىدهد.
تبصره
سنّت است كه طفل را در شش سالگى بر نماز تمرين دهند.