كلمه « نا » در « جعلنا » اسم است و علامتش آن است كه مخبر عنه مى‌باشد.

كلمه « احد » در « لاحدهما » اسم است و علامتش آن است كه مجرور به حرف جرّ بوده و نيز مضاف واقع شده است‌

كلمه « هما » در « احدهما » اسم است و علامتش آن است كه مجرور به اضافه بوده و نيز مضاف اليه قرار گرفته است.

كلمه « جنّتين » اسم است و علامتش آن است كه تثنيه مى‌باشد.

كلمه « اعناب » اسم است و علامتش آن است كه جمع بوده و مفردش « عنب » مى‌باشد و به معناى انگور

و امّا اسماء در آيه دوّم و علامات آنها:

كلمه « السّابقون » اسم است و علامتش آن است كه جمع مى‌باشد.

تذكّر: اينكه دخول « الف و لام» را بر « سابقون » به عنوان علامت اسم بودن يادآور نشديم جهتش آن است كه « الف و لام» تعريف از علائم اسم است در حالى كه « الف و لام» داخل بر سابقون حرف تعريف نبوده بلكه اسم موصول مى‌باشد زيرا هر الف و لامى كه بر سر اسم فاعل داخل شود اسم موصول بوده نه حرف تعريف.

كلمه « الاوّلون » اسم است و علامتش آن است كه جمع مى‌باشد و همان طورى كه در « السّابقون » تذكر داديم الف و لامش اسم موصول است زيرا « اوّل » اسم تفضيل بوده و الف و لام داخل بر اسم تفضيل حرف تعريف نبوده بلكه اسم موصول مى‌باشد.

كلمه « المهاجرين » اسم است و علامتش دو چيز است:

1- جمع بوده.

2- مجرور به « من جارّه» مى‌باشد.

كلمه « الانصار » اسم است و علامتش دو چيز است:

1- جمع بوده‌

2- الف و لام تعريف بر سرش داخل شده زيرا « انصار » جمع « نصير » بوده و آن‌