ب: كلمه « كلّ » مفعول اوّل است براى « اجلدوا » و « مأة » مفعول دوّم آن مى‌باشد و اين هردو مفعول به هستند.

ج: كلمه « اموالهم » مفعول به و « ابتغاء » مفعول له مى‌باشد.

د: كلمه « الله » مفعول به است براى « اتّقوا » و « حقّ » مفعول مطلق تأكيدى مى‌باشد

ه: كلمه « صفا » مفعول مطلق تأكيدى است.

و: كلمه « الارض » مفعول به براى « شققنا » و « شقا » مفعول مطلق تأكيدى براى آن است و كلمه « حبّا » مفعول به است براى « انبتنا » .

ز: كلمه « كاف » در « ودّعك » مفعول به مى‌باشد

ح: كلمه « ربّ » مفعول است براى « اتّقوا » .

ط: جمله « أبشرا منّا واحدا نتبعه» مفعول به است براى « قالوا » چنانچه ضمير متّصل منصوبى در « نتّبعه » مفعول به است براى « نتّبع » .

ى: كلمه « الدّار » مفعول فيه است براى « تبوّؤا » .

2- و امّا گذاردن كلمات مناسب در جاهاى خالى از عبارات مذكور:

1- جلست مجلس اهل الفضل‌

2- مشيت هذا اليوم مشيا متعبا

3- سرت ثلاثين‌

4- ذهب التلميذ وراء الاستاذ

5- و اكرباه لكربك يا ابتاه‌

6- قمت ثلاثين للاستاذ

7- دخلت و خالدا

8- صمت و صلّيت قربة الى الله‌

9- ايّاكنّ و الرّذيلة

سؤالات و تمرينات ص (63)

1- تعريف حال چيست؟ آن را با مثال ذكر كنيد.

2- انواع عامل حال را با مثال ذكر كنيد.

3- چه وقت تقديم حال بر ذو الحال واجب است؟

4- اقسام حال را با مثال بيان كنيد.