ج: اذهب و عمروا

د: امرء و نفسه‌

5- در عبارات زير واوى كه براى معيّت متعيّن است را مشخّص كنيد.

الف: جئنا و قوما

ب: اتيت انت و زيد

ج: مالبكر و خالد

د: مالى و زيدا

ه: اذهب و بكرا

و: مشيت و النّهر

ز: ما انت و عمروا

ح: سافرت و اللّيل‌

جواب‌

1- مفعول معه عبارت است از آنچه بعد از « واو » به معناى « مع » ذكر شود تا دلالت كند بر مصاحبتش با معمول فعل مانند: جئت انا و زيدا

2- اگر فعل لفظى بوده و عطف بر معمولش جايز باشد در كلمه بعد از « واو » دو وجه جائز است:

الف: آنكه آن را به معمول فعل عطف كنيم‌

ب: آنكه آنرا منصوب خوانده و مفعول معه فرضش نمائيم مانند: جئت انا و زيد يا و زيدا

3- زمانى كه فعل لفظى بوده و عطف بر معمولش جايز نباشد نصب كلمه بعد از « واو » متعيّن مى‌باشد مانند: جئت و زيدا و نيز اگر عامل معنوى بوده ولى عطف جايز نباشد نصب متعيّن است مانند: مالك و زيدا

4- امّا استخراج مفعول معه در عبارات مذكور:

الف: كلمه « شركائكم » مفعول معه است كه از « واو » معيّت آمده‌

ب: كلمه « و الايّام» مفعول معه است.

ج: كلمه « و عمروا» مفعول معه است‌

د: كلمه « نفسه » مفعول معه است‌

5- امّا تمييز و جدا نمودن واوى كه براى معناى معيّت متعين است در مثالهاى مذكور: