ه: كلمه « ليلة القدر» با اينكه ظرف زمانى است مفعول فيه نبوده بلكه مبتداء مى‌باشد و نيز كلمه « شهر » ظرف زمانى است ولى معذلك مفعول فيه نبوده بلكه مضاف اليه « الف » يعنى تمييز براى آن مى‌باشد.

و: كلمه « الدنيا و الآخرة» در فقره اوّل با اينكه ظرف بوده مفعول فيه نمى‌باشند بلكه « الدنيا » مبتداء و « الآخرة » هم مطوف به آن است و در فقره دوّم « الدنيا » اسم است براى « ليس » و « الآخرة » هم معطوف به آن مى‌باشد.

6- ظروفى كه احتياج به « فى » ندارند با علامت منفى و آنها كه محتاج به « فى » مى‌باشند را با علامت مثبت و بعلاوه در ذيل مشخص نموده‌ايم:

وقت الصّيف (-) امد (-) ناحيه (-) جهنّم (+) مصلى (+) مطبخ (+) مكتب (+) كيلومتر (-) ابد (-) مدرسه (+) ارض (-) سنة (-) جانب (-) فرسخ (-) قم (+) سماء (+) جنّة (+) بحر خزر (+) خلف (-) زمان (-) ساعة (-) تحت (-) عند شط الفرات (+) كربلاء (+) وقت (-) صباح (-) محرّم (-)

7- امّا تعيين ظرف زمان مبهم و معيّن در مثالهاى مذكور:

امد (ظرف مبهم)، عاشوراء (ظرف معيّن)، نهار (ظرف معين)، اسبوع (ظرف معيّن)، عام (ظرف معين)، مدّت (ظرف مبهم)، آن (ظرف مبهم)، زمان الرّبيع (ظرف معيّن)، ايّام الحج (ظرف معيّن)، دقيقه (ظرف معين)

8- و امّا استخراج مفعول له از عبارات مذكور و تعيين نوع آن:

الف: كلمه « بغيا » و « عدوا » مفعول له تحصيلى مى‌باشند

ب: كلمه « ابتغاء » مفعول له تحصيلى است‌

ج: كلمه « حذر الموت» مفعول له حصولى است.

د: كلمه « خشية املاق» مفعول له حصولى است.

ه: كلمه « توبة » مفعول له تحصيلى است‌

و: كلمه « حسدا » مفعول له حصولى است.

9- امّا قرار دادن كلمات مناسب در جاهاى خالى از امثله مذكور: