اسميه بودنش واجب است.

و: «احسنتملانفسكم» جزاء شرط بوده و چون ماضى بدون قد است دخول فاء بر سرش ممتنع است.

و « فلها » كه تقديرش « فالاسائة لها» است جزاء شرط بوده و چون جمله اسميه است دخول فاء بر آن واجب مى‌باشد.

ز: « لا تحصوها» جزاء شرط بوده و چون مضارع است دخول فاء بر آن جايز است.

ح: «فماسألتكم من اجر» جزاء شرط بوده و چون مقرون به حرفى است كه صدارت طلب است يعنى ماء نافيه دخول فاء بر آن واجب است.

ط: « فهو خير لكم» جزاء شرط بوده و چون جمله اسميه است دخول فاء بر آن واجب مى‌باشد و نيز « فاعلموا انكم ... » جزاء شرط بوده و چون فعل انشائى است دخول فاء بر آن واجب مى‌باشد.

ى: « فليكثر من الصلاة ... » جزاء شرط بوده و چون فعل طلب مى‌باشد دخول فاء بر آن واجب است‌

5- و امّا سبب مجزوم شدن فعل مضارع در مثال‌هاى مذكور:

الف: « ندع » مجزوم است به « ان » مقدّره بعد از « امر »

ب: « اكن » مجزوم است به « ان » مقدّره بعد از تمنّى.

ج: « توجره » مجزوم است به « ان » مقدّره بعد ازاستفهام.

د: « تجد » مجزوم است به « ان » مقدّره بعد از امر

ه: « نكرمك » مجزوم است به « ان » مقدّره بعد از عرض‌

و: « تكن » مجزوم است به « ان » مقدّره بعد از نهى‌

6- و امّا تركيب دو جمله مذكور:

الف: واو: عاطفه، من، شرطيّه، يخرج، فعل و فاعل، فعل شرط و مجزوم، من، جاره، بيته، مضاف و مضاف اليه و مضاف مجرور است به « من » و متعلق مى‌باشد به‌