ضارب.

و جارى مجراى صحيح آن است كه آخرش واو يا ياء بوده مشروط به اينكه قبل از اين دو حرف ساكن باشد مانند دلو (سطل) ظبى (آهو).

2- اسماء غير منصرف رفعشان به ضمه و نصب و جرّشان به فتحه است چنانچه مى‌گوئيم:

جاء احمد و رأيت احمد و مررت باحمد

3- امّا اسماء معرب و نوع اعراب آنها در آيه اوّل:

الف: كلمه « اموال » در « اموالكم » اسم معرب بوده و نوع اعرابش نصب است كه به فتحه مى‌باشد.

كلمه « بين » در « بينكم » اسم معرب بوده و نوع اعرابش نصب است كه به فتحه مى‌باشد.

كلمه « باطل » در « بالباطل » اسم معرب بوده و نوع اعرابش جرّ است كه به كسره مى‌باشد.

و امّا اسماء معرب و نوع اعراب آنها در آيه دوّم:

ب: كلمه « اللّه » اسم معرب بوده و نوع اعرابش نصب است كه به فتحه مى‌باشد.

كلمه « ايّام » اسم معرب بوده و نوع اعرابش جرّ است كه به تنوين جرّ يعنى دو كسره مى‌باشد و همچنين است كلمه « معدودات » .

و امّا اسماء معرب و نوع اعراب آنها در خطبه اوّل نهج البلاغه:

ج: كلمه « اللّه » اسم معرب بوده و نوع اعرابش رفع است كه به ضمّه است.

كلمه « قتال » اسم معرب بوده و نوع اعرابش جرّ است كه به كسره مى‌باشد و همچنين است « اهل » و « بغى » .

و امّا اسماء معرب و نوع اعراب آنها در خطبه دوّم نهج البلاغه:

د: كلمه « عذب » در « عذبها » معرب بوده و نوع اعرابش رفع است كه به ضمه‌