امرئة، عيسى، نار، شاة، بنت، زكريّاء، ارنب، حوزة، رجعى، ناقة، صحراء، دواة، ضأن، ريح، يد، رحم، رجل، حمزة، صفيّة، عطيّة، سعدى، تمرة، معز، جهنّم، مريم‌

10- در آيات زير اسماء مؤنث را استخراج كنيد:

الف: النّار وعدها الّذين كفروا و بئس المصير ( سوره حجّ آيه 72)

ب: هذه جهنّم الّتى كنتم توعدون‌ ( سوره يس آيه 63)

ج: فامّا منّا بعد و امّا فداء حتّى تضع الحرب اوزارها ( سوره محمّد آيه 4)

د: يوم ترونها تدهل كلّ مرضعة عمّا ارضعت‌ ( سوره حج آيه 2)

ه: فيها عين جارية ( سوره غاشيه آيه 12)

و: و نفس و ما سوّاها ( سوره شمس آيه 7)

جواب‌

1- زيرا لفظ تميز ما را از ذكر عدد بى‌نياز قرار مى دهد مثلا وقتى مى‌گوئيم: عندى رجل يا رجلان نفس لفظ « رجل » و « رجلان » دلالت دارد بر واحد و اثنين از اينرو جمع بين اسم عدد و تمييز در ايندو مورد لغو مى‌باشد.

2- تميز اعداد يازده و دوازده تا نود و نه را مفرد و منصوب مى‌آورند.

3- اسمى كه بعد از عدد (3 تا 10) واقع مى‌شود بايد جمع و مجرور باشد.

4- مؤنث آن است كه در آن علامت تأنيث باشد چه لفظا مانند: فاطمة و چه تقديرا نظير ارض و دار و مذكر آن است كه در آن علامت تأنيث مطلقا نباشد مانند: على‌

5- علامات تأنيث سه تا است باين شرح:

1- تاء مانند: طلحة

2- الف مقصوره نظير: حبلى‌

3- الف ممدوده همچون: حمراء و صفراء

از ميان اين سه تنها « تاء » مقدّر گرفته مى‌شود چنانچه در ارض مى‌گويند اين‌