لكنّ الانصاف أنّ كون ذلك تدليسا مشكل، بل ممنوع، بل هو تزيين للمرأة من حيث خلط البياض بالخضرة، فهو تزيين، لا موهم لما ليس في البدن واقعا من البياض و الصّفاء.

نعم مثل نقش الأيدي و الأرجل بالسّواد يمكن أن يكون الغالب فيه ارادة ايهام بياض البدن و صفائه.

و مثله الخطّ الأسود فوق الحاجبين، أو وصل الحاجبين بالسّواد لتوهّم طولهما و تقوسّهما.

ترجمه:

جمع بين اخبار مذكور

سپس مرحوم مصنّف مى‌فرمايند:

ممكنست بين اخبار مذكور جمع نموده و بگوئيم:

وصل نمودن مطلق موى به موى زنان مكروه است چنانچه در روايت عبد اللّه بن الحسن چنين آمده و در صورتيكه موى آدمى را بموى او وصل كنند كراهت شديد و اكيد دارد.

و از كتاب خلاف و منتهى نقل شده كه كراهت وصل موى به موى زن اجماعى است اعمّ از آنكه موى مرد را بمويش وصل كرده يا موى زن را بآن متّصل نمايد.

و امّا غير از وصل موى يعنى امور ديگرى كه ماشطه مرتكب آن مى‌شود نظير آنچه در روايت معانى الاخبار وارد شده ممكنست آنها را نيز بر كراهت حمل نمود زيرا از روايت سعد اينطور استفاده مى‌شود كه در مطلق زينت رخصت ثابت است مخصوصا امام عليه السّلام نبوى وارد در واصله را از ظاهرش صرف كرده و بمعناى ديگر اخذ فرمودند و مى‌دانيم كه در اين روايت واصله با ساير مذكورات در آن هم سياق بوده قهرا آنها را نيز بايد بر كراهت حمل نمود.

و شايد اينحمل از تخصيص دادن عموم رخصت نسبت باين امور اولى و