امّا اگر بايع قصدش از بيع ساختن شراب يا بت و صليب نباشد، اكثر علماء قائل به عدم تحريم هستند و دليلشان اخبار مستفيضه‌اى استكه در اين باب وارد شده‌اند.

نقل روايات دالّه بر حرمت بيع در مسئله سوّم‌

از جمله اين روايات، خبر اين اذينه است، وى مى‌گويد:

محضر امام صادق عليه السّلام نامه‌اى نوشته و در آن از حضرتش راجع بمردى كه درخت انگور و خرما داشت پرسيدم آيا انگور و خرما را بكسيكه مى‌داند آنرا خمر يا مسكر درست مى‌كند بفروشد؟

امام عليه السّلام فرمودند:

وى انگور و خرما را در وقتى كه شرب يا اكلش حلال بوده فروخته لا جرم اشكالى در اين بيع نيست.

و نيز روايت ابى كهمس است، وى مى‌گويد:

مردى از حضرت امام صادق عليه السّلام پرسيد و سؤالش را ادامه داد تا باينجا كه عرض كرد:

اكنون ما خرماى خود را بكسيكه مى‌دانيم شراب درست مى‌كند مى‌فروشيم بيع ما چه صورتى دارد؟

و غير ايندو خبر از اخبار ديگرى كه از حيث ظهور در مرتبه نازل‌تر و پائين‌ترى قرار دارند.

البتّه دو خبر ديگر وجود داشته كه با اين دسته از روايات تعارض دارند و آنها عبارتند از:

1- مكاتبه ابن اذينه، در اين مكتوبه از امام عليه السّلام راجع بمردى كه چوب داشته و آنرا به كسيكه صليب درست مى‌كند مى‌خواهد بفروشد آيا اين بيع را انجام دهد؟

امام عليه السّلام فرمودند: خير.