ترجمه:

باب دوّم در بيان اوامر

در اين باب دو بحث و يك خاتمه مى‌باشد:

باب اوّل: در مادّه امر

باب دوّم: در صيغه امر

و خاتمه در تقسيمات واجب مى‌باشد.

مبحث اوّل مادّه امر

مقصود از مادّه امر كلمه « امر » بوده كه از سه حرف (همزه- ميم- راء) تشكيل شده است و در اين مبحث از سه مسئله صحبت خواهيم نمود:

1- معناى كلمه امر

2- اعتبار علوّ در معناى امر

3- دلالت لفظ امر بر وجوب.

مسئله اوّل در بيان معناى كلمه امر

برخى فرموده‌اند:

كلمه « امر » لفظ مشتركى است بين طلب و غير آن از معانى ديگر كه اين كلمه در آنها استعمال مى‌شود نظير: حادثه، شأن، فعل چنانچه گفته مى‌شود:

جئت لامر كذا (يعنى آمدم بخاطر حادثه كذائى).

يا: شغلنى امر (يعنى فلان كار مرا بازداشت).

يا: اتى فلان بامر عجيب (يعنى فلانى فعل عجيبى مرتكب شد).

سپس مرحوم مصنّف مى‌فرمايد:

بعيد نيست بگوئيم معانى كه لفظ امر در آنها استعمال مى‌شود باستثناى‌