در طىّ آن از كلّيّه امورى كه بعنوان دليل جهت استنباط احكام بكار مى‌روند بحث و گفتگو نموده و حجّيّت و عدم حجّيّت آنها را در معرض سخن قرار مى‌دهند مانند:

1- بحث از حجّيّت خبر واحد و عدم حجّيّت آن.

2- سخن از حجّيّت ظواهر بطور كلّى.

3- بحث و گفتگو در پيرامون حجّيّت ظواهر قرآنى.

4- بررسى در اطراف حجّيّت سنّت.

5- تحقيق در حجّيّت اجماع.

6- دقّت در حجّت بودن عقل.

4- مباحث اصول عمليّه و مادّه بحث در آن‌

در اين مبحث سخن از اين بميان مى‌آيد كه وقتى مجتهد و اهل نظر دست‌رسى به دليل اجتهادى نداشت و باصطلاح اماره و دليل جهت استنباط حكم مفقود بود به چه چيز متمسّك شده و در مقام عمل چگونه خود و مقلّدين خويش را از حيرت نجات مى‌دهد، از اينرو مادّه بحث در اينمباحث از اصولى بوده كه در وقت فقدان دليل و اماره جهت شاكّ و جاهل اعتبار شده كه در مقام عمل از آنها استفاده كند همچون اصل برائت، استصحاب، تخيير و احتياط.

در نتيجه بايد بگوئيم:

مقاصد و امورى كه در اين كتاب منظور اصلى هستند چهارتا است باين شرح:

1- مبحث الفاظ.

2- مبحث امور عقليّه.

3- مبحث حجّت.

4- مبحث اصول عمليّه.

و در خاتمه مبحثى بنام « مبحث تعادل و تراجيح» بآن ملحق نموده كه در آن‌