بر طالب علم سزاوار است در بحث كسى را شريك خود قرار دهد كه ساعى در
تحصيل علم بوده و از ديگران باتقوىتر و داراى طبع و سليقهاى مستقيم باشد، از
اشخاص كسل و تنبل و كثير الكلام و اهل فتنه و فساد بپرهيزد چنانچه در حكمت فارسى
آمده است:
شعر
تا توانى ميگريز از يار بد
يار
بد بدتر بود از مار بد
مار بد تنها تو را بر جان زند
يار
بد بر جان و هم ايمان زند
يعنى: تا ميتوانى از رفيق نامناسب و بد اجتناب كن زيرا چنين رفيقى از
مار زننده بدتر است زيرا مار فقط بر بدن انسان زده و او را هلاك ميكند ولى رفيق بد
هم شخص را هلاك كرده و هم ايمان را مىبرد.