به روايت صاحب مناقب امام عليه السّلام دوازده حمله كرد و در هرحمله زياده
از ده هزار نفر را به جهنم فرستاد .
برخى گفتهاند :
آن
دلير بىنظير هيجده هزار نفر از آن كافران بىدين را به ديار عدم رهسپار نمود .
مرحوم طريحى در منتخب مىفرمايد :
فتارة يحمل على الميمنة و اخرى على الميسرة حتّى قتل ما يزيد على عشرة
آلاف فارس يعنى گاه برميمنه
و زمانى برميسره حمله مىنمود تا جائى كه زياده از ده هزار سوار غير از پيادگان را به جهنم فرستاد .
مرحوم مجلسى كه از همه ارباب مقاتل كمتر نقل مىنمايد فرموده : حضرت به غير از مجروحين نهصد و پنجاه تن از آن كفّار را كشت در اين وقت عمر بن سعد ملعون دانست كه در پهندشت عالم آفرينش احدى را قوّت و توانائى آن نيست كه با امام حسين عليه السّلام
نبرد كند و بخوبى دريافت اگر كار بدينگونه پيش برود
آن حضرت تمام آنها را طعمه شمشير خود خواهد نمود
ضعف امام عليه السّلام از جهاد
مرحوم صدر قزوينى در حدائق الانس مىفرمايد :
آنچه از عبائر كتب استفاده مىگردد آن است كه امام عالم امكان حضرت حسين
بن على عليهما السّلام در جنگ و جهاد روز عاشوراء مادامى كه سوار و مشغول كارزار بود
يك ضربت از شمشير بربدن حضرت نرسيد اما زخم تير و نيزه و سنگ و كلوخ و عمود بسيار رسيده
بود به حدّى كه مانند خارپشت از كثرت تير پر آورده
بود و نشبت فى ثقبات درعه سهام كثيرة تيرها برحلقههاى زره حضرت فرورفته بود كه جاى
درستى در بدن نداشت اما زخم شمشير بربدنش نرسيده بود زيرا احدى جرئت نمىكرد پيش بيايد و ضربتى از شمشير برآن جناب بزند و