شعر

شهادت جعفر بن عقيل رحمة الله عليه‌

پس از شهادت عبد اللّه بن مسلم جعفر بن عقيل چون برادرزاده خود را كشته ديد بسيار گريست و سپس از امام عليه السّلام اجازت خواست كه به ميدان رود، امام عليه السّلام به او اجازه دادند، جعفر با لب تشنه و تن خسته از حصار خيام همچون شير كه از بيشه بيرون آيد، خارج شد و اين رجز را خواند :

ابو المفاخر رازى در قالب نظم اين رجز را اين گونه ترجمه كرده :

پس تيغ كشيد و مانند رعد خروشيد و در قتال مردانه كوشيد هرمبارز كه به ميدان آن صفدر مى‌آمد فى الحال از نعمت حيات محروم مى‌شد، پانزده تن از كافران را به جهنّم فرستاد و به روايت ابو مخنف چهل و پنج نفر را از دم تيغ گذرانيد و پيوسته در حال حرب مى‌گفت :