شهادت يكى از اطفال امام عليه السّلام برسر نعش على اكبر سلام اللّه عليه‌

مرحوم مجلسى در بحار مى‌نويسد :

در هنگامى كه شاهزاده على اكبر به روى زمين افتاده و جسم اطهرش چاك چاك و قطعه قطعه گرديده بود

خرج غلام من تلك الابنية و فى اذنيه درّتان و هو مذعور فجعل يلتفت يمينا و شمالا ....

يعنى در اين اثناء پسر كوچكى از ميان خيمه‌ها بيرون آمد و دو گوشواره از درّ شاهوار در گوش داشت از ترس و لرزه گوشواره مى‌لرزيد، حيرتزده به راست و چپ نگاه مى‌كرد ناگاه چشمش به نعش پاره پاره برادرش على اكبر افتاد، گريان گريان آمد خود را به روى نعش انداخت ناله و نوحه مى‌كرد بطوريكه هرشنونده و بيننده‌اى را متأثر مى‌ساخت در اين هنگام بى‌رحمى بنام هانى بن ثبيت به او حمله كرد و او را كشت اين واقعه در هنگامى بود كه مادر آن طفل عليا مخدّره شهربانو صحنه را مشاهده مى‌كرد و لا تتكلم كالمدهوشه‌

[شهادت برخى از بنى‌هاشم‌]

شهادت عبد اللّه بن مسلم بن عقيل و ساير آل عقيل‌

مرحوم مجلسى در بحار مى‌فرمايد :