پيموده شده مى گويد: «طريق معبّد»[1] و همانند او است حسين زبيدى[4] در[2] و خورى لبنانى[5] در[3] و فيومى[6] آن را به انقياد همراه با خضوع[4]راغب[7] «عبوديت» را به اظهار ذلت و عبادت را بالاترين تذلل كه جز شايسته خدا نيست تفسير مى كنند[5] سرانجام عبدالرحيم صفى پور[8] آن را به پرستش و بندگى تفسير نموده است .[6]

جمع بندى كلمات لغت نويسان

اگر فرهنگ هاى عربى را خلاصه كنيم بايد بگوييم: برخى آن را به صورت گسترده: انقياد، خضوع، طاعت، تذلل و برخى از گستردگى آن كاسته و آن را به اطاعت همراه با خضوع و يا تذلل بى نهايت تفسير كرده اند .

شايسته به يادآورى است اين نوع تعريف ها كاملاً تعريف به اعم است اگر ملاك عبادت همين عناوين بسيط و يا مركب باشد در روى زمين موحدى پيدا نخواهد شد . طبرسى[9] پس از نقل تفسير «عبادت» به «طاعت» يادآور مى شود كه گاهى طاعت هست ولى عبادت نيست مانند اطاعت فرزند از امر پدر، و گاهى عبادت هست و اصلاً اطاعت وجود ندارد، مانند خضوع مشركان در برابر اصنام كه قطعاً عبادت صدق مى كند،