1. هو واحد ليس له فى الأشياء شبه.

2. انّه احدىّ المعنى يعنى به انّه لا ينقسم فى وجود ولا عقل ولا وهم.[1]

1. خدا يكى است يعنى براى او نظيرى نيست.

2. خداوند احد است يعنى وجود او نه در خارج و نه در عقل و نه در پندار قسمت بر نمى دارد. جمله اخير، بساطت خدا را بروشنى ثابت مى كند و هر نوع تركيب خارجى، و تركيب عقلى و وهمى (مانند داشتن حد و ماهيت) را نفى مى كند. فزونى صفات بر ذات مايه تركيب، و نظريه عينيت بساطت ذات است. بنابراين آيه سوره اخلاص مى تواند گواه بر عينيت صفات با ذات باشد.

امام صادق(عليه السلام) به ابى بصير فرمود:

«لم يزل الله جل وعز ربّنا والعلم ذاته ولا معلوم، والسمع ذاته ولا مسموع والبصر ذاته ولا مبصر والقدرة ذاته ولا مقدور».[2]

پيوسته خداى ما عالم و علم وى عين ذات وى بود با اينكه معلومى (جهان) نبود، و شنوايى و بينايى و توانايى او عين ذات او بود هر چند از شنيدنى ها و ديدنى ها خبرى نبود.

پاسخى ديگر از اين سؤال

آيت الله حاج شيخ عبدالكريم زنجانى مؤلف «خودآموز كفايه» از شاگردان مبرّز مرحوم آخوند خراسانى بود وى در دوران پيرى، زنجان را