شيوه مناظره در اسلام

آفرينش انسانها، پيرو هدفى بوده و او براى مقصود برتر آفريده شده است، براى رسيدن به چنين هدف هر چند فطرت او را كمك مى كند، ولى فطرت، چراغ كم فروغى است كه نمى تواند همه راه را روشن كند و پيمودن راه سعادت را، از خس و خاشاك، پاكيزه سازد، بلكه بايد در اين مورد، از نيروى عقل و خرد، بهره برد كه خود چراغى است روشن در روح و روان انسان.

قرآن مجيد به پيامبر دستور مى دهد كه براى هدايت انسان ها، با به كارگيرى خرد آنها از يكى از سه راه وارد شود:

1. راه برهان و دليل و محاسبات فلسفى و كلامى

2. راه جدال احسن

3. از طريق پند و اندرز و نصيحت هاى خالصانه

چنانكه مى فرمايد:

(ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جَادِلْهُمْ بِالتي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ