(...وَ لَو تَرى إِذِ الظّالِمُونَ فِى غَمَراتِ الْمَوتِ وَ المَلائِكُةُ باسِطُوا أَيْدِيْهمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ اليَومَ تُجْزَونَ عَذابَ الهُونِ بِما كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَالحَقِّ...).(انعام/93)

«اگر ظالمان را در گرداب مرگ مى ديدى، در حالى كه فرشتگان دستهاى خود را گشوده اند و (مى گويند) جانهاى خود را خارج سازيد، امروز با عذاب خوار كننده اى كيفر مى بينيد، به خاطر اينكه درباره خدا سخن غير حق گفتيد».

با توجه به اين آيات و آيات ديگرى كه در اين زمينه وارد شده است مانند عرضه و نشان دادن آل فرعون صبح گاه و عصرگاه بر آتش. براى كسى جاى شك و ترديد باقى نمى ماند كه حيات برزخى همراه با پاداش و كيفر است و در چنين حيات كه همراه با جزا است، غفلت و بى توجهى مفهومى نخواهد داشت.

در حالى كه در جريان عزير و اصحاب كهف، جز نماياندن نحوه معاد و تحكيم عقيده عزير و ديگران بر امكان معاد، هدف ديگرى نبود در اين صورت غفلت از زندگى در اين مرحله كوتاه، با ثبوت ادراك و شعور در حيات برزخى منافى نخواهد بود. بنابر اين بايد بحث و بررسى خود را در آيات ديگر (غير از آيات مربوط به عُزَيْر و اصحاب كهف) متمركز نموده و هدف اين بخش از آيات را روشن سازيم.

ياد آورى نكات

پيش از آنكه به شرح و تفسير آيه ها بپردازيم لازم است نكاتى را يادآور شويم:

نكته نخست:

از بررسى مجموع آيات استفاده مى شود تنها جمعيتهاى مجرم و گناهكار