7

نا آگاهى و زندگى در برزخ

آيات پيش به روشنى ثابت نمود كه مرگ دروازه ابديت است و پاسدار آن، فرشته الهى مى باشد و حقيقت مرگ جز انتقال از يك نشأت به نشأت ديگر، چيزى نيست، و انسان پس از مرگ در جهان خاصى كه از نظر قرآن نام آن «برزخ» است زندگى مى كند و سرنوشت هر فردى بستگى به شيوه اعمال او در اين جهان دارد. افراددر اين نشأت طولانى (ميان مرگ و برپا شدن رستاخيز) با نعمت وعزّت و يا نقمت و ذلت به سر مى برند.

در اين جا سؤالى مطرح است و آن اين كه اگر انسانها پس از مرگ در نشأت برزخ زنده مى باشند، پس چرا هنگام برپا شدن قيامت، مدت اقامت خود را بسيار اندك مى شمارند و چنين مى انديشند كه فقط نيم روز يا يك روز يا كمى بيشتر، به سر نبرده اند آيا مى شود، انسانى هزاران سال در نعمت و عذاب به سر ببرد،ولى آن گاه گام به پهنه محشر گذارد آن چنان پندارد كه يك روز و يا نيم روز بيش، درنگ ننموده است؟

اين گونه آيات را كه تعداد آنها در قرآن فراوان است چگونه بايد تفسير شوند تا ناسازگارى آنها با آياتى كه صريحاً بر بقاى حيات دلالت دارند، برطرف گردد؟

پاسخ

آگاهى كامل از مفاد و هدف اين آيات بستگى دارد كه مجموع آنها نقل و