3

شخصيت انسان همان روح اوست

از بحثهاى مهم، پيرامون روح از نظر قرآن، روشن شدن موقعيت روح نسبت به انسان است. آيا قرآن انسان را تركيبى از ماده و صورت وجسم و روح مى داند همچنان كه در فلسفه ارسطو اين حقيقت مطرح بود و يا اين كه واقعيت انسان را همان روح مى داند كه به گونه اى با ماده همراه بوده و محصول تكامل همان ماده مى باشد. شايد از برخى آيات بتوان نظريه نخست را استفاده كرد، مانند آيه هاى:

1. (فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحى فَقَعُوا لَهُ ساجِدينَ). (حجر/29)

«وقتى او را پرداختم و (آفرينش او به حد كمال رسيد) و در آن روحى از خود دميدم، در برابر او سجده كنان بيفتيد».

2.(ثُمَّ سَوّاهُ وَ نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِْ...). (سجده/9)

«آنگاه آن را پرداخت و از روح خود در آن دميد».

ظاهر اين آيات در ابتداى نظر اين است كه انسان تركيبى است از بدن و روح و هنگامى كه آفرينش آدم به پايان رسيد، آنگاه در آن جزء ديگرى پديد آمد و روح با بدن همراه گرديد. و او را به صورت موجود زنده اى در آورد.

ولى از آيات ديگر كه مى تواند مفسِّر اين آيه ها باشد استفاده مى شود كه حقيقت، بالاتر از مسئله تركيب است، حقيقت و واقعيت انسان، همان روح