مى برد كه قرآن به آن در آياتى اشاره مى كند مانند:

(اَلْحَمْدُ للّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الأَرضِ جاعِل المَلائكةِ رُسُلاً أُولى أَجْنِحَة مَثنى وَ ثُلاثَ وَ رُباع). (فاطر/1)

«سپاس خداى را كه آفريننده آسمانها و زمين است، قرار دهنده فرشتگان است پيام رسانان كه داراى بالهاى دو و سه وچهارگانه اند».

ظاهر آيه ها اين است كه در جهان هستى موجوداتى به نام فرشته است كه با بالهاى متعدد، در فضاى بيكران پرواز مى كنند و اگر ما اين موجودات لطيف را با ديدگان خود نمى بينيم گواه بر اين نيست كه صفحه هستى از چنين موجوداتى خالى است.

از طرف ديگر ما حق نداريم بدون جهت ظاهر آيه را تأويل كنيم.

همچنين نمى توان گفت حقيقت فرشته همين است و بس، بلكه بعيد نيست كه فرشتگان موجودات نيرومندى باشند كه گاهى با وجود مثالى و برزخى و با بالهاى گوناگون خود را نشان مى دهند. به عبارت ديگر: به صورت انسان يا موجود ديگرى كه داراى بالند متمثل و مجسم مى گردند.

گواه اين گفتار اين است كه فرشته اى به نام روح براى مريم به صورت انسانى متمثل گرديد چنانكه مى فرمايد:

(فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَويّاً). (مريم/17)

«روح (مقصود جبرئيل و يا فرشته ديگر است) براى او به صورت انسان كامل مجسم گرديد».

فعلاً در اين قسمت وارد نمى شويم هدفى را كه از اين مقدمه داريم تعقيب مى كنيم: يكى از آثار ولايت كه محصول بندگى و قدرت روحى است اين است كه قدرت بر رؤيت اين گونه اجسام پيدا كرده نه تنها اجسام لطيف را