چشمه روانى در مى آمد و هرچه مى خواست از آنها استفاده مى كرد چنانكه مى فرمايد:

(...وَ أَسَلْنا لَهُ عَيْنَ القِطْر). (سبأ/12)

« چشمه مس را براى او روان كرديم».

موجوداتى كه با ديدگان عادى ديده نمى شوند مانند: (جن) در تسخير وى بودند و آنچه او از آنها مى خواست انجام مى دادند چنانكه مى فرمايد:

(...وَ مِنَ الجِنِّ مَنْ يَعْمَلْ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ... يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاء...).(سبا/12و13)

«گروهى از جن در برابر او به فرمان خداوند كار مى كردند. و براى او آنچه مى خواست انجام مى دادند».

ظاهر مجموع آيات اين است كه نحوه بهره بردارى او از باد و غيره يكسان بوده است.

درست است كه خداوند بزرگ اين پديده ها را براى او تسخير كرده بود، امّا در عين حال اراده او بى اثر نبود. تا اراده نافذ سليمان تعلّق نمى گرفت معدن مس به صورت چشمه آب روان نمى گشت، وجن كارى را انجام نمى داد.

همه اين ها يك نوع ولايت بر تكوين است كه پيامبرى بر اثر قربى كه به خدا دارد، داراى منزلتى گردد كه طبيعت حتى موجودات نامرئى به نام جن به اذن خدا به فرمان او باشند و از حوزه نفوذ او خارج نشوند.