درون آنها ايمانى اجمالى و حس تسليم در برابر خدا به وجود آمده است اينك دو فراز:

1. (إِنَّكَ لا تُسْمِعُ المَوتى وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ).

ظاهر اين عبارت هر چند نفى مطلق است، امّا با در نظر گرفتن فراز دوم خواهيم ديد كه مقصود نفى استقلال است و اين كه پيامبر نمى تواند هركس را بخواهد هدايت كند، بلكه آن گروه را هدايت مى كند كه مشيت الهى به هدايت آنان تعلق گرفته و توفيق خدا شامل حال آنان شده باشد به نشانه اين كه در خود آمادگى هدايت پيدا كرده اند.

2. ( إِنْ تُسْمِعُ إِلاّ مَنْ يُؤْمِنُ ب آياتِنا فَهُمْ مُسْلِمُونَ) به طور مسلّم مقصود از (من يؤمن)آن فردى است كه در درون خود به طور اجمال ايمان قلبى به صحت گفتار پيامبر احساس كند و تسليم حق گردد. يك چنين فردى با داشتن چنين حالت، شايسته آن است كه از هدايت پيامبر بهرمند گردد.با مقابله اين دو فراز هدف آيه روشن مى گردد.