پاسخ از استدلال در گرو تشريح هدف از آيات است.[1]

تشريح هدف آيات

ملاحظه آيات آغاز سوره و همچنين آيات مورد بحث به روشنى ثابت مى كند كه هدف جز اثبات يكتاپرستى و ابطال الوهيت و در نتيجه نفى معبود بودن غير خدا چيزى نيست.

در آغاز سوره، خدا با جمله (فاطِرِالسَّماواتِ والأَرض) توصيف شده است يعنى:« اوست آفريدگار آسمانها و زمين وجز او موجودى آسمانها و زمين را نيافريده است».

در آيه دوم آغاز سوره، خداوند، فعال ما يشاء معرفى گرديد و اين كه اگر درهاى رحمت خود را به روى بندگان باز كند، هيچ كس نمى تواند رحمت اورا باز دارد، و اگر ببندد، كسى نمى تواند باز كند چنانكه مى فرمايد:

(ما يَفْتَحِ اللّه لِلنّاسِ مِنْ رَحْمَة فَلا مُمْسِكَ لَها وَما يُمْسِك فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ العَزِيزُ الحَكيم).( فاطر/2)

در آيه سوم، خدا را يگانه منعم و روزى دهنده معرفى كرده و نتيجه گرفته است كه جز خدا معبود و شايسته پرستش نيست، چنانچه مى فرمايد:

(يا أَيُّهَا النّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خالِق غَيْرُ اللّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ