معلوم خوانده و بزرگترين گرامرشناس جهان عرب «محمد بن مالك» كه صحيح بخارى را اعراب گذارى كرده است، او نيز آن را به صيغه معلوم خوانده است.

تعجب از نويسنده پيشداورى است كه به زور و كلك مى خواهد در دلالت اين حديث خدشه كند و مى گويد كه كلمه «يسمع» به صيغه مجهول است يعنى شنيده مى شود، نه اين كه ميت مى شنود.[1]

بايد از اين نويسنده پيشداور پرسيد، فرض شود كه اين جمله بر خلاف تصريح خود بخارى و شارحان حديث، به صيغه مجهول است و مفاد آن اين است كه صداى كفش مشايعت كنندگان شنيده مى شود، ولى شنيده شدن، شنونده اى لازم دارد و اين شنونده جز خود ميت كسى ديگر نمى تواند باشد زيرا فرض اين است كه تشييع كنندگان قبر را ترك كرده اند و در آن محل جز ميت كسى نيست كه اين صدا را بشنود، مگر اين كه بگوييم اگر انسانى در كنار ميت باشد، صداى كفشها را خواهد شنيد يك چنين معنى جز به بازى گرفتن حديث، معنى ديگرى نمى تواند داشته باشد.