درباره معارف و عقايد، مايه تشديد ايمان و تكميل معرفت او بود. از اين جهت چه مانع دارد كه پيامبر از طريق سؤال از پيامبران پيشين، اعتقاد راسخ خود را راسخ تر سازد؟ گذشته بر اين راههاى آگاهى او منحصر به اين طريق هاى چهارگانه نيست باز طريق هاى ديگرى نيز در اختيار داشت.

علم و آگاهى پيامبر در روزهاى نخست به حدّى نرسيده بود كه از كسب معلومات، غنى و بى نياز گردد و گرنه خداوند به او دستور نمى داد كه بفرمايد:(...وَ قُلْ رَبِّ زِدْنِى عِلماً)(طه/114): «پروردگارا! علم مرا افزايش ده».

اين قرآن است كه درباره پيامبر مى گويد:(وَعلَّمك ما لَمْ تَكُنْ تَعْلَم).(نساء/113):«آنچه نمى دانستى به تو آموخت».