دعاى يازدهم از دعاهاى امام عليه السّلام است در عاقبت بخيريها

(حضرت صادق عليه السّلام فرموده: گاهى سعيد براه اشقياء ميرود «مرد پاكدامن كارهاى ناروا بجا ميآورد» بطوريكه مردم ميگويند: چه بسيار او بايشان شباهت دارد بلكه از ايشان است پس از آن نيكبختى او را دريابد، و گاهى شقى براه سعداء ميرود «مرد نا پاك كارهاى نيكبختان بجا ميآورد» بطوريكه مردم ميگويند: چه بسيار او بايشان شباهت دارد بلكه از ايشان است پس از آن بد بختى او را در يابد، محقّقا كسى را كه خدا سعيد گردانيده هر چند از دنيا بجا نماند جز باندازه شير دادن بچّه شتر بين دوشيدن شير مادر، پايان كارش را نيكبختى قرار ميدهد. بنابر اين روايت و سائر روايات چون پايان كار نا پيدا است و قضاء و حكم الهى هم مشروط است دعا براى عاقبت بخيرى بزرگترين و مهمّترين درخواستها است):-] [1 اى آنكه ياد او (بزبان و دل و اندام مانند قرآن خواندن و انديشه در مخلوقات و نماز بجا آوردن) براى ياد كنندگان‌