فرمود: هر كه برادر خود «مؤمنى» را بمصيبت و اندوهى كه باو رخ داده شماتت كند از دنيا نميرود تا اينكه گرفتار شود) و از نيازمندى بمانندان خود (در نسب و حسب يعنى در نژاد و بزرگى، يا افراد مردم) و از زندگى در سختى، و از مردن بى ساز و سامان (تقوى و عمل صالح كه توشه سفر مرگ است)-]- [9 و پناه ميبريم بتو از بزرگترين تأسّف و افسوس (در آخرت براى نداشتن اعمال صالحه در دنيا) و بزرگترين مصيبت و اندوه (در دين، از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام پرسيدند: سختترين مصيبتها كدام است؟ فرمود:

مصيبت در دين) و بدترين بد بختى (دخول در آتش) و از بدى بازگشت (بدوزخ) و نوميدى از پاداش (بهشت) و رسيدن كيفر (در قيامت)-] [10 بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا و همه مردان و زنان با ايمان را برحمتت (كه هر چيز را فرا گرفته) از آنچه گفته شد پناه ده اى مهربانترين مهربانان (حضرت امام محمّد باقر عليه السّلام فرمود: بخدا قسم بنده مؤمن در حاجت خود براى خداى عزّ و جلّ اصرار نميكند جز آنكه خدا حاجتش را روا ميسازد، و حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام فرمود: خداى عزّ و جلّ اصرار در درخواست بعضى از مردم را بر بعضى نمى‌پسندد و آن را براى خود دوست دارد، خداى عزّ و جلّ، دوست دارد كه از او سؤال كنند و آنچه نزد او است بخواهند).-]