دعاى دوم از دعاهاى امام عليه السّلام است پس از اين ستايش در درود بر رسول خدا- صلّى اللّه عليه و آله‌

- گفته‌اند: فائده صلوات بر آن حضرت براى فرستنده است كه بر اثر اين عمل پاداش ميبايد، زيرا خداى تعالى درجه و مقامى بآن بزرگوار داده و نعمتهائى باد بخشيده كه درود و دعا بر آن چيزى نميافزايد، و گفته‌اند: فائده آن در خواست بالا بردن درجه و افزوده شدن پاداش آن حضرت هم هست، زيرا نعمتهاى خدا را اندازه نيست، و بر اين گفتار اخبار رسيده از معصومين عليهم السّلام دلالت دارد، و روايات در فضل و برترى صلوات فرستادن بسيار است از آن جمله: از حضرت صادق عليه السّلام رسيده كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: هر كه بر من درود فرستد خدا و فرشتگان بر او درود فرستند پس هر كه خواهد كم و هر كه خواهد بسيار درود فرستد، و هم از آن حضرت رسيده كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: ارفعوا اصواتكم بالصّلوة على فانّها تذهب النّفاق «صداهاتان را بدرود بر من بلند كنيد كه نفاق و دو روئى را از بين ميبرد» و درود بر آن حضرت در غير نماز و هنگاميكه نام او برده نشده مستحب است و درود و تشهد نماز و هنگاميكه نام آن بزرگوار برده شود و اگر چه شنونده مشغول بنماز باشد واجب ميباشد، و اگر شنونده نام آن حضرت در نماز درود نفرستاد گفته‌اند: نماز او باطل نميشود، و اگر نام آن حضرت پى در پى برده شود براى كسيكه مشغول نماز است پى در پى درود فرستادن واجب نيست، و گفته‌اند: واجب، درود فرستادن بر آن حضرت است و درود بر آل او براى كمال و برترى آنست، و گفته‌اند: درود بر آل نيز واجب است و اين قول درست است و اخبار بر درستى آن بسيار ميباشد، از آن جمله رسول اكرم- صلّى اللّه عليه و آله- فرموده: لا تصلّوا علىّ الصّلوة