و گناهانش بسيار است، درخواست كسيكه براى نيازمنديش فريادرسى، و براى ناتوانيش توانائى دهنده‌اى، و براى گناهانش آمرزنده‌اى جز تو نمييابد، اى داراى عظمت و بزرگى و احسان و نيكى از تو درخواست ميكنم (توفيق) عمل و كردارى را كه بسبب آن دوست دارى (مشمول رحمتت ميگردانى) هر كه را كه آن را انجام دهد (نه عملى را كه آن را دوست داشته و انجام دهنده‌اش را دشمن، حضرت رسول- صلّى اللّه عليه و آله- فرموده: خداوند بنده‌اى را دوست و كردارش را دشمن و كردار را دوست و تنش را دشمن دارد) و يقين و باورى كه بوسيله آن سود (پاداش) ميدهى كسى را كه در جريان امر (اراده و خواست) تو حقيقت يقين (بالاترين مراتب آن كه تعبير بحقّ اليقين ميشود) را بدست آورد (نه يقينى را كه سودى ندارد مانند يقين و باور فرعونيان بمعجزات موسى- عليه السّلام-، در قرآن كريم «س 27 ى 13» فرموده: فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا يعنى چون آيات و نشانه‌هاى هويداى «قدرت و توانائى» ما نزد فرعونيان آمد «حضرت موسى آنها را بايشان نشان داد» گفتند اين جادوئى است آشكار، و با اينكه پيش خود آن آيات را يقين و باور داشتند «كه از جانب خدا است» از روى ظلم و ستم «بخويش» و سركشى «از ايمان بموسى- عليه السّلام» آنها را انكار و تكذيب نمودند.-] [4 بار خدايا بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و مرا بر راستى (در قصد و گفتار و كردار) بميران، و حاجت و نيازمنديم را از دنيا جدا ساز، و رغبت و خواسته‌ام را[5]

الصحيفة السجادية / ترجمه و شرح فيض الإسلام ؛ ص401