دعاى پنجاهم از دعاهاى امام عليه السّلام است در ترس (از خداى تعالى):

[1 بار خدايا تو مرا درست اندام (بى عيب و نقص) آفريدى، و در كوچكى پروردى، و بى‌رنج و كوشش من روزيم دادى-] [2 بار خدايا من در كتاب تو (قرآن مجيد) كه فرو فرستادى، و بندگانت را بآن مژده دادى يافتم كه فرموده‌اى: ( «س 39 ى 53» يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً) يعنى اى بندگان من كه بر نفسهاى خود (بگناهان) اسراف كرده و از حدّ تجاوز نموده‌اند از رحمت و بخشش خدا نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را (بشرط توبه) ميآمرزد. و پيش از اين از من سرزده آنچه (گناهانى كه) تو دانسته‌اى، و آنچه تو، به (زشتى و كيفر) آن از من داناترى، پس واى برسوائى من از آنچه نامه (ثبت اعمال بامر و فرمان) تو در باره من شمرده (نوشته) است-]