[5 پس از آن (عبادت و بندگى در) شبى (شب نوزدهم يا بيست و يكم يا بيست و سوّم) از شبهاى آن را بر (عبادت در) شبهاى هزار ماه برترى داد (چون خيرات و بركات و نيكيها و سودهاى دينى و دنيوى در آن است) و آن را شب قدر ناميد (شبى كه خداى تعالى اجلها و روزيها و هر امرى كه حادث ميشود را مقدّر ميفرمايد) در آن شب (بسيارى از) فرشتگان و روح (القدس: جبرئيل يا وحى يا مخلوقى است بزرگتر از فرشتگان) بفرمان پروردگارشان بر هر كه از بندگانش بخواهد با قضا و قدرى كه محكم و استوار كرده (تغيير و تبديلى در آن نيست) براى هر كارى (كه خدا مقدّر فرموده) فرود ميآيند، آن شب سلام و درود (فرشتگان) است (بر آنانكه براى نماز بپا ايستاده يا در حال ركوع و سجودند، يا آنكه شب سلامتى و رهائى از ضرر و زيان شياطين است) كه بركت و خير آن تا آشكار شدن روشنى صبح و دائم و هميشه است-] [6 بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و شناسائى برترى آن را (بر ماههاى ديگر) و بزرگ داشتن حرمت و حقّش را (كه قيام و ايستادگى بر آن واجب است) و دورى گزيدن از آنچه را كه منع و حرام كرده‌اى بما الهام نما، و ما را بر روزه داشتن آن بوسيله بازداشتن اندام از گناهان و بكار بردن آن اندام در آن ماه بآنچه تو را خوشنود ميگرداند (خواسته تو در آن است) يارى فرما، تا با گوشهامان سخن بيهوده گوش ندهيم، و با چشمهامان بسوى بازى (كارهائى كه انسان را از مقصود باز دارد) نشتابيم-]