بوسيله آن بر طاعت و فرمانبريت توانائى يافته عوض نخواسته‌اى، و او را در آلات و ابزار (قواى ظاهرى و باطنى و آنچه متعلّق به پيكر انسان است) كه بكار بردن آنها را وسيله رسيدن بآمرزش تو قرار داده سختگيرى ننموده‌اى، و اگر با او چنين رفتار مينمودى آنچه (عبادت و بندگى كه) براى آن رنج كشيده و آنچه در آن كوشش نموده در برابر كوچكترين احسان‌ها و نعمتهايت از دست رفته بود، و در نزد تو براى باقى نعمتهايت در گرو ميبود (و چيزى نداشت كه در برابر آنها بدهد تا از گرو رهائى يابد) پس (چون چنين است) كى چيزى از پاداش تو را سزاوار ميباشد؟! نه (سزاوار نميباشد)! كى (سزاوار ميباشد)؟!-] [14 اين- اى خداى من- حال و چگونگى كسى است كه فرمان تو را برده، و روش كسى است كه در بندگيت كوشش داشته، امّا كسيكه امر تو را بجا نياورده و نهيت را مرتكب گشته پس در كيفرش شتاب نكردى تا حال خود را در معصيت بحال توبه و بازگشت بطاعتت تغيير دهد، و حقّا در نخست چيزى كه بنا فرمانى تو قصد نمود همه كيفرهايت را كه براى همه آفريدگانت آماده ساخته‌اى سزاوار ميشد-] [15 پس هر كيفرى را كه از او بتأخير انداختى و هر عذاب و شكنجه خوار كننده‌اى را كه از او باز پس داشتى، چشم‌پوشى از حقّ خود و رضا و خوشنودى بكمتر از استحقاق‌