دعاى سى و ششم از دعاهاى امام عليه السّلام است هنگامى كه بابر و برق (درخشيدن ابر) نگاه ميكرد، و بانگ رعد (غرّش ابر) را ميشنيد:

[1 بار خدايا اين برق و رعد (يا اين ابر و برق يا اين ابر و رعد) دو نشانه از نشانه‌هاى تو و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند كه در فرمانبرى از تو برساندن رحمت سود دهنده يا عذاب زيان رسان ميشتابند، پس بسبب آنها باران ضرر و زيان (بارانيكه ساختمانها و كشتزارها را ويران نمايد) بر ما مبار، و رخت بلاء و گرفتارى بر ما مپوشان (ما را بتنگى در زندگى و بى‌آذوقه‌گى گرفتار مكن)-]