دعاى سى و چهارم از دعاهاى امام عليه السّلام است هنگاميكه گرفتار ميشد يا گرفتار شده برسوائى گناهى را ميديد:

[1 بار خدايا تو راست سپاس (نه جز تو را) بر پوشاندنت (گناهان را) پس از دانائيت، و بر عافيت بخشيدنت (از گرفتاريها) پس از آگاهيت، پس هر كه هست از ما كار زشت كرده و تو او را (بآن كار) معروف نكرده‌اى، و كار بسيار بدى بجا آورده و تو او را (نزد ديگران) رسوا ننموده‌اى، و خود را بزشتيها پوشانده و تو كسى را بر (زشتيهاى) او راهنمائى نكردى-]