دعاى سى ام از دعاهاى امام عليه السّلام است در كمك خواستن (از خداى تعالى) بر پرداختن وام‌

(رسول خدا- صلّى اللّه عليه و آله- فرموده: دردى جز درد چشم و اندوهى جز اندوه قرض و وام نيست، و هم آن حضرت- صلّى اللّه عليه و آله- فرموده: دين حلقه خدا است در زمين، چون بخواهد بنده‌اى را خوار گرداند آن را در گردن او مياندازد، و حضرت صادق عليه السّلام فرموده: از تسلّط و چيرگى دين و از غلبه ستمگران و از زنان بى‌شوهريكه كسى باو رغبت ننمايد «بخداى تعالى» پناه بريد، و حضرت باقر- عليه السّلام- فرموده:

كشته شدن در راه خدا هر گناهى را ميپوشاند جز دين كه آن را پوشاننده‌اى جز اداء و پرداختن آن نيست، يا آنكه صاحب «وارث و ولىّ» او آن را اداء نمايد يا بستانكار بوامدار ببخشد، و حضرت- امير المؤمنين- عليه السّلام- فرموده: بر حذر باشيد و بپرهيزيد از وام گرفتن، زيرا وام در روز شرمندگى و خوارى است و در شب غم و اندوه و در دنيا و آخرت اداء است «بايد آن را پرداخت». و از اين رو است كه علماء و مجتهدين «رحمهم اللّه» فرموده‌اند:

وام گرفتن در هنگام نيازمند نبودن مكروه و ناپسند است، و برخى فرموده‌اند: حرام ميباشد، و گفته‌اند: هر گاه كسى را داشته باشد كه آن را اداء نمايد، يا مال و دارائى كه از آن مال آن را اداء نمايند جائز و رواست اگر چه بهتر وام نگرفتن و درخواست از خداى تعالى است، بله هر گاه حاجت بآن داشته باشد كراهت تخفيف مييابد و اگر بسيار نيازمند باشد كراهت از بين ميرود و اگر خوف تلف داشته باشد و راهى جز وام گرفتن ندارد واجب است كه وام بستاند[3]

الصحيفة السجادية / ترجمه و شرح فيض الإسلام ؛ ص201