دعاى بيست و هشتم از دعاهاى امام عليه السّلام است هنگام پناه بردن (از گرفتاريها) بخداى توانا و بزرگ:

[1 بار خدايا من ببريدن از ديگرى و پيوستنم بتو خود را پاك و پاكيزه نمودم (از هر چه جز تو چشم پوشيده بس بتو مينگرم)-] [2 و بهمه (اندام و حواسّ) ام بتو روآورده‌ام-] [3 و از كسيكه ببخشش تو نيازمند است رو گردانيده‌ام-] [4 و خواهشم را از كسيكه از احسان تو بى‌نياز نيست برگردانيده‌ام-] [5 و دانستم كه خواستن نيازمند از نيازمند از سبكى انديشه (بينائى) و گمراهى خرد او است-]