دعاى بيست و هفتم از دعاهاى امام عليه السّلام است براى مرزداران‌

(كسانيكه مرزهاى اسلام را از دشمن حفظ و نگهدارى مينمايند، و اينكه آن بزرگوار آنان را دعا كرده و توانائى و پيشرويشان را بر دشمنان از خداى تعالى خواسته در صورتيكه بيشتر آنها از مخالفين بوده و شيعه و پيرو ائمّه عليهم السّلام نبوده‌اند براى آنست كه دعاء درباره مخالفين براى حفظ و نگهدارى بيضه «جماعت و گروه» اسلام روا است، و امام عليه السّلام در اينجا اين نكته را رعايت نموده و براى ايشان تقويت و توانائى و هدايت و رستگارى درخواست نموده است): [1 بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرزهاى مسلمانان را بغلبه و تسلّط خود استوار ساز، و نگهدارندگان آن مرزها را بنيروى خويش توانائى ده، و بخششهاى ايشان را از توانگريت فراوان گردان-] [2 بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و عدّه و شمارش (جماعت و گروه)