[13 بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و نگهدارى از خطاها و پاسدارى از لغزشها را در دنيا و آخرت در حال خوشنودى و خشم روزيم فرما، تا بآنچه از آنها بمن رو ميآورد يكسان و انجام دهنده طاعت و بندگى تو باشم، و رضا و خوشنوديت را در باره دوستان و دشمنان بر غير طاعت و رضايت برگزينم، تا دشمنم از ستم من (بر اثر دشمنى) آسوده و دوستم از ميل و رو آوردن هواى نفسم (بسوى او بر اثر دوستى) نوميد گردد-] [14 و مرا از كسانى قرار ده كه تو را هنگام خوشى از روى اخلاص (بى خود نمائى) ميخوانند مانند كسانيكه از روى اخلاص هنگام اضطرار و بيچارگى در دعاء از تو درخواست مينمايند، زيرا تو (در هر حال) ستوده شده و بزرگى (حضرت صادق عليه السّلام فرموده: هر كه در دعاء پيشى گيرد هر گاه بلاء باو فرود آيد دعاى او بر آورده گردد، و گفته ميشود: صدائى است آشنا و از آسمان پنهان نشده، و كسيكه در دعاء پيشى نگيرد هر گاه بلاء باو فرود آيد دعاى او روا نميشود، و فرشتگان ميگويند:

صاحب صدا را نميشناسيم).-]